పత్రికా రంగం అంటే నిష్పక్షపాతంగా, సమతుల్యంగా వార్తలు ప్రసారం చేయడం అనే దానికి నేడు చాలా దూరంగా వెళ్ళింది. ఏ విషయాన్నైనా ఉన్నదున్నట్టు చెప్పే ధైర్యం, ఏ నేతైనా తప్పు చేస్తే ఆయన పేరుతో వ్యాఖ్యానం చేసే నైతిక బలాన్ని కొందరు పాత్రికేయులు కోల్పోతున్నారు. ముఖ్యంగా రాజకీయాలపై విశ్లేషణ చేస్తూ వక్రీకృతంగా ఒకే పార్టీని లక్ష్యంగా చేసుకుని, మిగిలిన పార్టీ పాపాలు గాలికి వదిలేస్తే, అర్థం చేసుకోవాల్సింది ఒక్కటే — అది నిపుణుల వ్యాఖ్యల కంటే వ్యక్తిగత మద్దతుల విస్తరణ మాత్రమే.
తాజాగా ఆంధ్రజ్యోతి ఎడిటర్ వేమూరి రాధాకృష్ణ (ఆర్కే) “కొత్త పలుకు” శీర్షికలో రాసిన విశ్లేషణ ఇదే ఉదాహరణ. వైయస్ రాజశేఖర్ రెడ్డి, జగన్ మోహన్ రెడ్డిల పై నేర ఆరోపణలతో కూడిన విశ్లేషణలో ఆయన చూపిన విశదత అభినందనీయం. కానీ ఇదే విశ్లేషణలో నేర రాజకీయాల దారుణాన్ని చర్చిస్తూనే, టిడిపి నేతల పాత్రపై పూర్తిగా మౌనం పాటించడం ఆయన వైఖరిని సందేహాస్పదంగా మార్చుతుంది.
నయీమ్ ఎపిసోడ్‌లో టిడిపి పాత్ర, చింతమనేని ప్రభాకర్ వ్యవహారం, మహిళా అధికారులపై దాడులు చేసిన నేతలకు టికెట్ల కల్పన, పార్టీలో కేసులున్న అభ్యర్థుల స్థానం వంటి అనేక విషయాల్లో ఆర్కే మౌనం ఎందుకు? జగన్ నియంతృత్వాన్ని ఎండగట్టాలంటే, చంద్రబాబు అధికారంలో ఉన్నప్పుడు జరిగిన చీకటి ఎపిసోడ్స్‌ను కూడా ఆవిష్కరించాల్సిన బాధ్యత రాధాకృష్ణకు ఉంది. లేదంటే, ఆయన విశ్లేషణలు రాజకీయ పక్షపాతాన్ని ప్రతిబింబించిన ‘పచ్చ’ పాఠాలే అవుతాయి.
ఈ నేపథ్యంలో మీడియా కేవలం ప్రజల కంటూ నిలబడే నాలుగో స్థంభంగా కాకుండా, ప్రత్యేక పక్షాల గొంతు కాకూడదు. ఓ మీడియా వ్యవస్థగానే మిగిలిపోవాలంటే.. ప్రశ్నించే ధైర్యం ప్రతి పక్షంపై చూపించాలి. అది పసుపు అయినా, నీలం అయినా, ఎరుపు అయినా.
వైయస్ కుటుంబాన్ని విమర్శించడంలో ఆర్కే చూపిన తీవ్రతను టీడీపీ నేతల పాపాలపై కూడా చూపిస్తే.. ఆయన విశ్లేషణ నిజంగా ప్రామాణికమైనదై ఉండేది. ఒకే మూలలో నేరాల జాబితా ఎత్తిచూపి.. ఇంకో మూలలో అదే విషయాన్ని మౌనంగా దాటేయడం జర్నలిజం కాదు — అది ప్రచారం. రాధాకృష్ణ మొదలుపెట్టిన ఈ చర్చ.. మొత్తం రాజకీయ వ్యవస్థలోని నేర సంబంధాలను వెలుగులోకి తీసుకురావడానికి ఉపయోగపడితే బాగుంటుంది — కానీ ఒక పక్క గాలిలోనే తేనె తుట్టెను కదిపి, మరో పక్క దాని కాటుకి భయపడి మౌనంగా ఉంటే అది నిజాయితీకి విరుద్ధం.
